Θρησκεία






«Διατροφικές συνήθειες στον Χριστιανισμό -
 Το νόημα της νηστείας»


           Νηστεία σημαίνει κατανάλωση μικρής ποσότητας επιτρεπόμενων τροφίμων, ώστε ν’απεχουμε απ’τις αμαρτίες και να αφιερωνόμαστε στην ελεημοσύνη και στην προσευχή. Στον «Παράδεισο» ο Θεός απαγόρευσε στον Αδάμ να φάει τον καρπό της γνώσης, του καλού και του κακού, ώστε να υπακούσει σ’Αυτόν. Στην «Παλαιά Διαθήκη» ο Μωυσής μετά από νηστεία 40 ημερών πήρε τις δέκα εντολές απ’το Θεό, ενώ τον απείθαρχο Ιωνά τον άφησε ελεύθερο ο Θεός απ’την κοιλιά του ψαριού μετά από νηστεία. Στην «Καινή Διαθήκη» ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος νήστευε από μικρός στην έρημο, ο Ιησούς νήστεψε για 40 μέρες στην έρημο, ενώ οι μαθητές του Χριστού νήστευαν και κήρυτταν το Λόγο Του. «Σήμερα» οι άνθρωποι νήστευαν πριν κοινωνήσουν, Τετάρτες και Παρασκευές, το Πάσχα που περιλαμβάνει την νηστεία του Τριωδίου που περιλαμβάνει 10 εβδομάδες, αλλά απ’ τον 4ο αιώνα έγινε 40 ημέρες, με εξέλιξη τη νηστεία της Μεγάλης Εβδομάδας. Τα Χριστούγεννα η νηστεία διαρκεί 40 ημέρες, ενώ το Δεκαπενταύγουστο διαρκεί 15 ημέρες. Αυστηρές νηστείες θεωρούνται 6 Ιανουαρίου-παραμονή Θεοφανίων, 29 Αυγούστου-αποκεφάλιση προδρόμου, 14 Σεπτεμβρίου-ύψωση Σταυρού και 24 Δεκεμβρίου-παραμονή Χριστουγέννων. 

Οι νηστήσιμες τροφές είναι τα λαχανικά, τα όσπρια, οι πατάτες, τα ζυμαρικά, οι ξηροί καρποί, οι ελιές και τα φρούτα. Συνήθως καταναλώνονται λάδι και ψάρι τα Σαββατοκύριακα-αυστηρή νηστεία, ή λαδί και ψάρι πλην Δευτέρας- Τετάρτης – Παρασκευής-ελαφρύτερη θρησκεία. Ψάρι τρώμε του Ευαγγελισμού- 25η Μαρτίου ή των Βαΐων. Υπάρχουν βέβαια και κάποια τρόφιμα, όπως  την πρώτη εβδομάδα του Τελώνου και Φαρισαίου τρώμε τα πάντα, τη δεύτερη εβδομάδα- από Ασώτου μέχρι Απόκριες τρώμε τα πάντα, άλλα Τετάρτη και Παρασκευή χωρίς λάδι και την Τρίτη εβδομάδα της Τυρινής τρώμε απ’όλα εκτός από κρέας.

Κατά τη διάρκεια της νηστείας θα πρέπει να μην είμαστε σκυθρωποί, αλλά φροντισμένοι και περιποιημένοι, νικώντας τους πειρασμούς του καταναλωτισμού. Με τη νηστεία κοινωνικοποιούμαστε, γινόμαστε αγνοί, συγχωρούμε, ελεούμε, ευσπλαχνιζόμαστε και αγαπάμε το συνάνθρωπο. Ακόμα υιοθετούμε υγιεινή διατροφή, πλούσια σε βιταμίνες, πρωτεΐνες, με μηδαμινό λίπος. Στόχος της νηστείας δεν είναι η στέρηση των θρεπτικών συστατικών, αλλά η νοστιμιά, ώστε ο νους του ανθρώπου να αποδεσμεύεται από το σώμα και να στρέφεται μέσω της ψυχής του στον Ουράνιο Δημιουργό.

                                Κάρλοβιτς Α., Κουτσοπούλου Κ., Ντίνου Ε., Σαμαντζή Ευδοκία, Μισκεδάκη Β.



Ήθη και έθιμα στον Χριστιανισμό

Στην ορθόδοξη λατρεία συναντούμε συγκεκριμένα τρόφιμα, όπως το ψωμί σε διάφορες μορφές, το κρασί, τα κόλλυβα, τη βασιλόπιτα και τα τσουρέκια και ακόμα τα αυγά. Στα ήθη και έθιμα της χώρας μας τοποθετείται η νηστεία αρκετές ημέρες το χρόνο, ενώ το Πάσχα βάφουμε κόκκινα αυγά και τρώμε μαγειρίτσα, και τα Χριστούγεννα  τρώμε τη γαλοπούλα οικογενειακά.

Η βασιλόπιτα είναι η πίτα που μοιράζεται την Πρωτοχρονιά. Συνήθως έχει ένα νόμισμα στο εσωτερικό της και πάνω της γράφεται ο καινούργιος χρόνος. Το κρασί είναι δημοφιλές προϊόν της χώρας μας και χρησιμοποιείται και σε θρησκευτικές τελετές, ενώ το εμπόριο κρασιού είναι σπουδαίας σημασίας για πολλές περιοχές.

Τα αυγά βάφονται κόκκινα τη Μεγάλη Πέμπτη και τρώγονται την Κυριακή του Πάσχα. Το αυγό συμβολίζει στη θρησκεία μας την αναγέννηση και την ανανέωση, εμφανίζονται από το 500 π.Χ. και ως χριστιανικό σύμβολο από τη Ρωμαϊκή περίοδο. Το αυγό συνδέθηκε με τις ταφές και ιδιαίτερα με τον Ιησού, γιατί η Μαρία Μαγδαληνή έφερνε βρασμένα αυγά στον τάφο του Ιησού που πήραν κόκκινο χρώμα από το αίμα Tου!

 Το πρόσφορο είναι ο άρτος ώστε να τελεστεί το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας. Ο άρτος αρχικά είχε σχήμα τετράγωνο και από την Τουρκοκρατία καθιερώθηκε το στρογγυλό σχήμα του. Μοιράζεται στους πιστούς ως αντίδωρο, ενώ το ύψωμο προσφέρεται σε τιμώμενα πρόσωπα, αρρώστους, νεκρώσιμες ακολουθίες. Το πρόσφορο προσφέρεται κατά τον όρθρο, ενώ στην αρτοκλασία απαιτούνται 5 άρτοι.
                                    Κάρλοβιτς Α., Κουτσοπούλου Κ., Ντίνου Ε., Σαμαντζή Ευδοκία, Μισκεδάκη Β.

Πρόσφορο
                                         

                                           Διατροφικές συνήθειες στις άλλες θρησκείες

Οι Εβραίοι ακολουθούν αυστηρούς διατροφικούς κανόνες. Οι διατροφικοί κανόνες της εβραϊκής θρησκείας είναι γνωστοί με τον όρο “Kashrut”. Κατ’ αναλογία, οι τροφές που μπορούν να καταναλωθούν καλούνται “kasher”, δηλαδή καθαρές. Στις απαγορευμένες ανήκουν το χοιρινό κρέας, το κρέας των αλόγων, τα αλιεύματα που δεν διαθέτουν πτερύγια και λέπια, ενώ απαγορεύεται η κατανάλωση κρέατος από κοινού με γαλακτοκομικά.
Οι Ινδουιστές είναι στην πλειοψηφία τους χορτοφάγοι. Επίσης, αποφεύγουν τροφές που η παρασκευή τους προκάλεσε πόνο στα ζώα, καθώς κάτι τέτοιο επιβαρύνει το κάρμα τους. Ακόμη όμως και όσοι, κατά παράβαση του κανόνα, καταναλώνουν κρέας, αποφεύγουν την κατανάλωση χοιρινού και ιδίως βοδινού, καθώς η αγελάδα είναι γι’ αυτούς ιερή οντότητα, καταναλώνουν όμως γαλακτοκομικά προϊόντα.
Οι Βουδιστές -καθώς  ο Βουδισμός αποτελεί περισσότερο φιλοσοφία ζωής- δεν ακολουθούν αυστηρούς διατροφικούς περιορισμούς. Αποφεύγουν την κατανάλωση κρέατος ιδίως βοδινού), καθώς θεωρείται ότι ο Βούδας μετεμψυχώθηκε σε διάφορες μορφές ζώων πριν λάβει την ανθρώπινη μορφή. Στη Δύση οι περισσότεροι Βουδιστές ακολουθούν χορτοφαγική διατροφή.
Οι Μουσουλμάνοι, αντίθετα, ακολουθούν αυστηρούς κανόνες στη διατροφή, οι οποίοι ονομάζονται “halal” (δηλαδή νόμιμα ή επιτρεπτά από το θεό). Το Κοράνι απαγορεύει την κατανάλωση χοιρινού κρέατος και των παραγώγων του, καθώς και την κατανάλωση αλκοόλ και προϊόντων με γαλακτοματοποιητές (όπως για παράδειγμα κονσέρβες). Επίσης, πολλοί μουσουλμάνοι απέχουν από την κατανάλωση κατεψυγμένων λαχανικών με σάλτσες, όπως επίσης και από την κατανάλωση ψωμιού και ζύμης που έχουν παρασκευαστεί με ξερή μαγιά. Όλες οι παραπάνω τροφές θεωρούνται “haram”, δηλαδή ακάθαρτες και επομένως απαγορευμένες.  Σύμφωνα με το Κοράνι, απαγορεύεται η κατανάλωση σαρκοφάγων ζώων και πλασμάτων της θάλασσας που δεν έχουν λέπια και πτερύγια. Τέλος, ακόμα και τα ζώα τα οποία επιτρέπεται να καταναλώνουν, πρέπει να έχουν σφαγεί και προετοιμαστεί με τελετιυργικό τρόπο.

                                  Ζεάκη Α., Καζιάνη Τ., Μισκεδάκη Β., Κάρλοβιτς Α.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου